Hayat, Kendime dair

Özlem

Şimdiye kadar hiç özlemediğim kadar özlüyorum onu. Daha önce bu kadar ayrı kalmamıştık. Evet, 9 ay gibi bir süre uzaklaşmıştık ama en azından bir otobüs mesafesindeydi. Evet, askere gittiği zaman da ayrı kaldık ama en azından hergün konuşma imkanımız oluyordu…Kısacası zamanlarımız aynı saatin tik-tak’larında yaşam buluyordu. Kavga ederdik elbette ama barışmamız 30 dakikayı geçmezdi. Çok sık anlaşamazdık ama anlaştığımızda bir bütün olurduk. Sırlarını bana pek anlatmazdı ama içini döktüğü zaman bir parçam onunla birlikte olur aynı kalp atışını hissederdim. 25 gün sonra tam 2 yıl olacak sen gittiğinden beri canım abicim… Sensiz hayat devam ediyor ama bir de bana sor o hayatın tadı, tuzu var mı diye…Sen herzaman aklında olanı yapmaya çalıştın ve kafanı koyduğunu da yaptın. Bu yüzden uzaklardasın bütün engellere rağmen…Ama hiçbir zaman engel dinlemedin. Gideceğin yolda emin olarak gittin herzaman, böyle olduğun içinde engeller dinlenme noktan olmaktan öteye gidemediler…Hayat bazen insanları, birbirleri için ne kadar çok şey ifade ettiklerini anlasınlar diye ayırır. Ama bizi ayırmadan önce de sen benim için çok şey ifade ediyordun ve edeceksin… Hayatta hep mutlu olman dileğiyle canım abicim…

150cookie-checkÖzlem

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir