Özlemek ?

O ilk yasak elmayı yediğinde adem, ceza olarak tanrı insana bu duyguyu vermiş gibi geliyor bana. .. ÖZLEM..! Tüm üzüntülerin anası.. Varlığa duyulan açlık.. Bir şair bin yıllar sonra aynı aşkla okunan mısraları yazıyor, yetenekli diye mi?

Özlüyor diye!!

İnsanlar ölüyor, üzülüyoruz, öldüler diye mi?

Özlüyoruz çünkü!!

Gidenin arkasından kalan oluyoruz..

Neden? Özleyen biziz çünkü! Eksik kalıyoruz, tam’ımızı özlüyoruz. Bela şey, neden hep bir özlem her şeye? Üstelik sırf geçmişe de duyulmaz özlem, geleceğe de duyarsın. Hiç gelmeyen günleri özlersin, hiç görmediğin insanları, hiç yaşamadığın duyguları, hiç almadığın kokuları özlersin.

Peki nasıl?

Bence bilmediğimiz bir geçmişte yaşanmış hepsi ve özlem, biraz da zamanın kalbine yetişememesi gibi. Yetişkin bir insan bir hafta aç kalabilirmiş mesela, peki hep çocuk kalan bir kalp ne kadar dayanabilir açlığa? Sindirir mi o da kendini bir süre sonra, bulaşır mı özlemin zehri ona, zehirler mi insanı öldürmeyen zehir kalbimizi? Doyar ve ölür mü oracıkta?